رمز بقای حیات وحش

 

برای بقای حیوانات و تضمین سلامت زندگی آنها، فراهم کردن شرایط مناسب در زیستگاه‌های طبیعی و در محیط‌های انسانی، حیاتی است. سلامت و بقای حیوانات به عواملی متعددی بستگی دارد.

حفظ و احیای زیستگاه‌های طبیعی

محمدرضا ابدالی مدیرکل دفتر حفاظت و مدیریت حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست در گفتگو با باشگاه خبرنگاران جوان اظهار کرد: زیستگاه‌های طبیعی مانند جنگل‌ها، تالاب‌ها، بیابان‌ها و اقیانوس‌ها، خانه‌های اصلی بسیاری از گونه‌های حیوانی هستند. برای بقای حیوانات، حفظ این زیستگاه‌ها ضروری است. تخریب زیستگاه‌ها از طریق فعالیت‌های انسانی مانند قطع درختان، شهرسازی، کشاورزی صنعتی و استخراج منابع طبیعی، یکی از بزرگترین تهدیدها برای حیات وحش است. احیای زیستگاه‌های تخریب‌شده و ایجاد مناطق حفاظت‌شده می‌تواند به بازگشت گونه‌های در معرض خطر و بهبود شرایط زیست‌محیطی کمک کند.

 تأمین منابع غذایی مناسب و کافی

او ادامه داد:دسترسی به منابع غذایی مناسب و کافی یکی از شرایط اساسی برای بقای حیوانات است. تغییرات زیست‌محیطی و کاهش منابع غذایی طبیعی به دلیل تغییرات اقلیمی، شکار بی‌رویه و رقابت با گونه‌های مهاجم می‌تواند به کاهش جمعیت حیوانات منجر شود. بنابراین، مدیریت پایدار منابع غذایی از طریق حفاظت از منابع طبیعی و کنترل شکار و ماهی‌گیری، اهمیت زیادی دارد.

مقابله با تغییرات اقلیمی

ابدالی تصریح کرد : تغییرات اقلیمی تأثیرات گسترده‌ای بر زیستگاه‌های طبیعی و جمعیت حیوانات دارد. افزایش دما، تغییر الگوهای بارش، ذوب یخ‌های قطبی و بالا آمدن سطح دریاها، باعث تغییرات زیست‌محیطی شدیدی می‌شود که بسیاری از گونه‌ها قادر به سازگاری با آنها نیستند. کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، ترویج انرژی‌های تجدیدپذیر، و اجرای سیاست‌های اقلیمی مناسب می‌تواند به کاهش تأثیرات منفی تغییرات اقلیمی بر حیات وحش کمک کند.

کنترل شکار و قاچاق حیوانات

او ادامه داد: شکار بی‌رویه و قاچاق حیوانات، تهدیدی جدی برای بسیاری از گونه‌های در معرض خطر است. برای حفظ تنوع زیستی و جلوگیری از انقراض گونه‌ها، اجرای قوانین سختگیرانه برای کنترل شکار و قاچاق حیوانات ضروری است. همچنین، افزایش آگاهی عمومی در مورد اهمیت حفظ گونه‌ها و پیامدهای منفی شکار و قاچاق، می‌تواند به کاهش این تهدیدات کمک کند.

حفظ تنوع ژنتیکی

ابدالی تصریح کرد: تنوع ژنتیکی یکی از مهمترین عوامل برای بقای گونه‌ها در برابر بیماری‌ها و تغییرات زیست‌محیطی است. کاهش تنوع ژنتیکی به دلیل ازدواج‌های درون‌گونه‌ای، کاهش جمعیت و از بین رفتن زیستگاه‌ها، می‌تواند خطر انقراض را افزایش دهد. ایجاد برنامه‌های حفاظتی برای حفظ و تقویت تنوع ژنتیکی گونه‌ها، از جمله برنامه‌های پرورش در اسارت و بازگشت به طبیعت، می‌تواند به بقای طولانی‌مدت گونه‌ها کمک کند.

پیشگیری از ورود گونه‌های مهاجم

او ادامه داد: ورود گونه‌های مهاجم به زیستگاه‌های طبیعی می‌تواند به رقابت ناعادلانه برای منابع و کاهش جمعیت گونه‌های بومی منجر شود. گونه‌های مهاجم ممکن است بیماری‌های جدیدی را نیز به محیط وارد کنند که برای گونه‌های بومی کشنده باشد. کنترل ورود گونه‌های مهاجم از طریق برنامه‌های نظارتی و اقدامات پیشگیرانه، برای حفظ سلامت زیستگاه‌ها و گونه‌های بومی حیاتی است.

ابدالی تصریح کرد: برای بقای حیوانات و تضمین سلامت زندگی آنها، باید زیستگاه‌های طبیعی را حفظ کرده، منابع غذایی کافی تأمین نمود، با تغییرات اقلیمی مقابله کرد، شکار و قاچاق حیوانات را کنترل نمود، تنوع ژنتیکی را حفظ کرد و از ورود گونه‌های مهاجم پیشگیری کرد. این اقدامات نه‌تنها به حفظ تنوع زیستی کمک می‌کند، بلکه به پایداری اکوسیستم‌های طبیعی و بهبود کیفیت زندگی تمامی موجودات زنده منجر خواهد شد.

خبرنگار: عطیه رضایی